Een gevecht tussen oude en nieuwe goden in Amerika

In de eerste minuten van American Gods weet je meteen waar je aan toe bent: de ledematen vliegen door de lucht en er spatten liters bloed van het scherm. Een groep vikings komt per boot aan in Amerika en wordt meteen weer weggejaagd nadat een van de mannen honderden pijlen in zijn lichaam krijgt. Tot zover de proloog.

American Gods is een ambitieuze dramaserie gebaseerd op de gelijknamige roman van Neil Gaiman (2001). Het boek is zo complex dat lang werd gedacht dat het niet te verfilmen viel. Maar in het huidige tv-tijdperk durven zenders en zeker nieuwkomers als Amazon, producent van American Gods, meer risico’s te nemen met gecompliceerde verhalen.

In de serie leven meerdere goden in het moderne Amerika. Ze bestaan – zolang genoeg mensen in ze geloven. Sommigen leven al eeuwen, anderen zijn recent ontstaan, zoals de godin van Media, gespeeld door Gillian Anderson (The X-Files, The Fall). De oude goden hebben steeds minder invloed en leven tegenwoordig als gewone mensen, al hebben ze nog wel speciale krachten. Een nieuwe god als Media maakt het ze moeilijk en is veel populairder. Mensen aanbidden nu liever schermen dan goden. Media verschijnt in de serie als verschillende figuren uit de popcultuur, onder wie Marilyn Monroe, David Bowie en Lucille Ball uit de sitcom I Love Lucy.

Coalitie van goden

Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van ex-crimineel Shadow Moon (Ricky Whittle). Hij wordt bodyguard voor een man die zich Mr. Wednesday noemt. De charismatische Wednesday is eigenlijk de oude god Odin, met verve gespeeld door Ian McShane (Deadwood, één gedenkwaardige aflevering van Game of Thrones).

Wednesday reist als een oplichter door het land en voelt dat zijn invloed minder wordt. Daarom wil hij een coalitie vormen met andere oude goden. Shadow heeft ondertussen weinig te verliezen: zijn vrouw is net overleden. Hij gaat dan ook mee op een trip met Wednesday om geld te verdienen („Kom, we gaan een bank beroven”).

Dat klinkt in eerste instantie vrij ingewikkeld, maar de makers Bryan Fuller en Michael Green weten het behapbaar te maken in de vier afleveringen die Amazon vooraf beschikbaar stelde. Ze hebben er verder een visueel feest van gemaakt: de bovennatuurlijke elementen zijn mooi vormgeven en de bloederige scènes zijn stijlvol. Ook zitten er een paar creatieve seksscènes in die nieuwe grenzen opzoeken. Zo zien we in de eerste aflevering hoe een liefdesgodin een man verzwelgt.

Fuller en Green zijn zich bewust van kritiek op vergelijkbare series waarin eigenlijk alleen de vrouwen naakt in beeld komen. Daarom verdelen ze de naakte lichaamsdelen eerlijk. Er zit een expliciete scène in de derde aflevering tussen twee mannen die weinig aan de verbeelding overlaat.

Verder spelen de makers knap met de toon. Er gebeuren verschrikkelijke dingen, maar ze wisselen het af met genoeg luchtigheid en (zwarte) humor.

In de uitstekende vierde aflevering neemt American Gods gas terug: één personage krijgt bijna helemaal alleen de spotlight. Voor die aflevering maakt de serie vooral indruk met stijl en design, maar vanaf dat moment wordt het wat menselijker. Al verliest ook in die aflevering iemand een arm.